Gevolgen voor het gebit

Schade aan het gebit

De schade aan het gebit begint met het ontstoken raken van het tandvlees, waarna verlies van kaakbot en aanhechtingsvezels kan optreden met als eindstadium het steeds meer los gaan staan en verlies van tanden en/of kiezen.

Ook bij implantaten

Overigens komt kaakbotverlies door infectie en ontstekingen ook voor rond implantaten (ongeveer 25% van alle implantaten). Dit lijkt op parodontitis, maar wordt peri-implantitis genoemd. In een mond met parodontitis rond de natuurlijke tanden ontstaat peri-implantitis rond de implantaten veel eerder (risicofactor ongeveer 10 tot 20 keer). De mond is tenslotte een geheel. Evenals natuurlijke tanden kunnen ook implantaten verloren gaan door voortschreidend botverlies.

Ongemerkte ontsteking

Ondanks de toenemende verzwakking en infectie van het gebit heeft u vaak geen klachten. Ongeveer 15% van alle mensen ontwikkelt een min of meer serieuze parodontitis, maar ongeveer 95% van deze mensen merkt lange tijd vrijwel niets. Dit komt vooral omdat de ontsteking aan de binnenzijde van het tandvlees zit, die u bij het borstelen niet aanraakt (u kunt immers niet onder het tandvlees poetsen) en omdat de ontstekingsvloeistof die ontstaat bij ontstekingen (een extreem kleine hoeveelheid) eenvoudig kan wegvloeien, zodat er geen drukopbouw is en dus geen pijn. 

Klachten

Zijn er wel klachten, dan is het vaak al goed mis. Vaak is er sprake van parodontitis bij:

• Bloedend, gezwollen en/of pijnlijk tandvlees

• Losse of uitgezakte tanden

• Teruggetrokken tandvlees

• Toename van de ruimte tussen uw tanden of kiezen

• Een slechte smaak of onfrisse adem

Gevolgen voor uw gezondheid

De gezondheid van uw gebit heeft direct effect op uw algehele gezondheid. En omgekeerd heeft uw algehele gezondheid effect op uw gebit. Het is feitelijk een tweerichtingsverkeer!

Bij mensen met parodontitis is het afweersysteem verhoogd actief. Daardoor zijn er meer witte bloedcellen dan normaal om te voorkomen dat de grote aantallen bacteriën zich verder verspreiden. Deze witte bloedcellen concentreren zich bij de ontstoken tandvleesranden. Er is door deze grote inspanning een bijna evenwichtssituatie waardoor er vaak weinig klachten zijn. De situatie lijkt rustig. We noemen dit een chronische ontsteking.

Dit neemt niet weg dat ons afweersysteem dag en nacht verhoogd actief moet blijven. Voortdurend worden er grote hoeveelheden witte bloedcellen en hulpstoffen aangemaakt, zogenaamde ontstekingsmediatoren die bedoeld zijn om bacteriën aan te vallen. Deze gaan mee met de bloedstroom en komen daardoor vrijwel overal terecht, waardoor elders schade kan worden aanrichten. Wat voor bacteriën niet goed is, is voor onszelf op den duur ook niet goed. 

Onderzoek toont aan dat de bacteriën en de stoffen die zij produceren door lekkage deels in de bloedstroom komen. Dat gebeurt al bij bewegingen als tandenpoetsen of bij het eten. Ze kunnen andere lichaamsdelen bereiken en kunnen daar mogelijk problemen veroorzaken. Uit onderzoek blijkt bijvoorbeeld dat parodontitis:

• Samengaat met de ontwikkeling van hart- en vaatziekten

• Een verhoogd risico vormt voor mensen met een gecompromitteerde gezondheid zoals suikerziekte of aandoeningen van de luchtwegen (COPD)

• De kans op zwangerschapscomplicaties verhoogt

• De kans op infecties en ontstekingen elders verhoogt